Lezen op de trein

Het vouwen van een krant 

is geweldig interessant

Je kan z’een paar keer plooien,

in tweeën of in vier

Je kan ze open houden, 

niet erg praktisch maar wel fier

Je kan met één hand lezen, 

de ander’ heb je vrij

Dan kan je ook nog bellen, 

met de pers of je partij

Maar als je dat dan doet

met veel vuur en nog meer pit,

vergeet dan niet te kijken 

wie er zoal naast je zit

Het vouwen van een krant,

het zegt veel over jezelf

Ben jij een krantenvouwer 

of lees je liever off-the-shelf?

Schrijf eens een haiku!

Ja hoor, die tijd van het jaar is weer daar. Die tijd dat zowat iedereen die zichzelf nog 'jongere' durft te noemen volop bezig is met dingen die hij/zij helemaal niet wil.

Omdat ik vind dat we van de ouderen kunnen leren ging ik te rade bij Herman Van Rompuy (toch wel een prachtvoorbeeld van 'de oudere'). Hij wou achtereenvolgens géén premier worden en géén president van Europa; de arme man werd het allebei. En niet voor die paar luttele weken die de blok duurt, nee, voor respectievelijk een jaar en (minstens) twee en een half jaar! Voorwaar een voorbeeld voor ons allen. Hoe houdt zo'n man dat vol? Waar haalt hij zijn kracht en inspiratie?

Inderdaad, bij een oude Japanse dichtvorm waarvan het resultaat tegenwoordig
‘haiku’ wordt genoemd. De lettergrepen volgen doorgaans het schema 5-7-5
en ze gaan bij voorkeur over de natuur (al heeft het postmodernisme ook hier hard toegeslagen).

Omdat ik ook wel wat kracht en inspiratie kon gebruiken en de natuur de laatste tijd weer alomtegenwoordig is, zette ik me aan het werk:

sneeuw valt uit de lucht

een stilte verdooft het land

de winter is daar

En nu terug naar mijn deadlines. Dat ze mogen smelten als sneeuw voor de zon...