‘Papa, ik wil koning worden’: het is een zin die prins Filip wel altijd zal blijven achtervolgen. Na al die jaren wordt ons beeld van de kroonprins nog steeds bepaald door de sketches van Geert Hoste. Niet echt verwonderlijk, want wat weten we eigenlijk over hem? Dat moeten ze ook bij ‘NRC Weekblad’ gedacht hebben toen ze onlangs besloten een artikel aan hem te wijden, getiteld ‘Prins Flater’. Niet dat onze koningsgekke noorderburen twijfelen aan het belang van de monarchie. Ze zijn toch wat ongerust over onze troonopvolger. Dat ze zich lieten informeren door N-VA’er Siegfried Bracke heeft die ongerustheid niet bepaald weggenomen. Ook in Nederland kent men prins Filip nu als onhandig, dom en eigenwijs. Zijn erbarmelijk Nederlands kan er op weinig begrip rekenen.
Prins Filip heeft in Vlaanderen altijd de perceptie tegen gehad. Daar vecht hij al jaren tegen, met wisselend succes. Voorlopig hoogtepunt was zijn huwelijk met prinses Mathilde, gevolgd door een reeks blijde intredes in heel het land. Dat die op hun beurt gevolgd werden door een reeks domme uitspraken en acties deed de vreugde echter snel weer bekoelen. Zijn beeld van het koningschap, met Boudewijn als grote voorbeeld, doet de Wetstraat telkens weer huiveren. Dan hebben ze liever een vrolijke frans als Albert, die zonder morren zijn handtekening onder elke wet zet zodat hij weer verder kan gaan feesten. Een aangename verrassing van iemand die in eerste plaats zijn overleden broer moest opvolgen tot Filip rijp was voor de job.
Maar Albert heeft er genoeg van. Met al die regeringscrisissen van de laatste jaren moet hij telkens weer de zwoele rust van zijn Italiaans privéjacht inruilen voor de kouwe drukte van dit kikkerlandje. Onlangs werd bekend dat hij, van zodra er een regering is, wel eens de fakkel zou kunnen overdragen. Zoonlief moet het hebben zien aankomen, want hij was al een tijdje aan zijn imago aan het werken. En nu we eindelijk wat aan die baard zijn gewend, lijkt hij er zelfs bijna wijs uit te zien. Prins Filip, wijs? We kunnen het zelf nog niet goed geloven. Het plotse overlijden van voormalig hofmaarschalk Herman Liebaers, verantwoordelijk voor ‘Hij kan het niet’ dat andere onsterfelijke zinnetje, komt hem ook goed uit. Geert Hoste mag al voor zijn leven beginnen vrezen.
Al was de media-aandacht ervoor eerder beperkt, het recente bezoek van prins Filip aan de overstroomde gebieden was duidelijk een repetitie voor zijn nieuwe ‘ik’. Hij slaagde er zowaar in om zijn onhandigheid om te zetten naar voornaamheid. Zijn baard had de ideale lengte bereikt en zijn kleren waren voor het eerst stijlvol te noemen. Bovendien had hij intussen geleerd dat begrijpend knikken veel veiliger is dan een boude uitspraak in gebrekkig Nederlands. Dat hij een paar weken later op de boekenbeurs in Antwerpen een berg Nederlandstalige kinderboeken ging kopen, was zijn volgende meesterzet. We hopen dat hij er veel in zal (voor)lezen.
Dan rest er nog één probleem: zijn naam. ‘Koning Filip’ klinkt gewoon niet. Het moet voornamer kunnen. Wat denkt u van ‘Filips’? ‘Filips De Welwillende’, omdat Geert Hoste zijn sketch toch érgens op gebaseerd heeft. Of, als Siegfried Bracke zijn zin krijgt: ‘Filips De Laatste’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten